Κεφαλαιο 2: Πρωτη μερα στο Χογκουαρτς

Η Δαφνη Λαιον , η Αλισον ΜακΚονορ , ο Φρεντ και ο Τζορτζ Ουεσλι ακολουθησαν την Καθηγητρια Μινερβα ΜακΓκονακαλ προς την τεραστια σαλα οπου τα υπολοιπα παιδια ετρωγαν και γελουσαν περιμενοντας να παρακολουθησουν την τελετη διαλογης απο το Καπελο της Διαλογης (Sorting Hat). Οι πρωτοετης οπως και η παρεα της Δαφνης καθησαν στα τραπεζια των πρωτοετων και συζητησαν για λιγο , γυρω ηταν πανεμορφα , εβλεπαν διαφορα κερια να αιορουνται και ενα ξορκι για τεχνητο γεματο αστερια ουρανο. Η Κα ΜακΓκονακαλ σηκωθηκε ορθια μπροστα απο το τραπεζι των καθηγητων και δηλωσε:<<Οπως καθε χρονο θα παρακολουθησουμε τη διαλογη των παιδιων στους κοιτωνες που ανηκουν>> μια θυελλα χειροκροτηματων καλυψε της τελευταιες λεξεις της καθηγητριας.
<< Για οσους μαθητες δεν γνωριζουν τη διαδικασια θα αρχισω να φωναζω τα ονοματα των πρωτωετων και θα ερχονται εδω μπροστα,θα καθονται στο σκαμπο εγω θα τοποθετω το Καπελο της Διαλογης (Sorting Hat) στα κεφαλι τους και το καπελο θα ανακοινωνει τον κοιτωνα οπου θα ανηκει ο μαθητης>> . Ενας παπυρος εμφανιστηκε στα χερια της Κα ΜακΓκονακαλ:
<<Αλισον ΜακΚονορ>> ηταν το πρωτο ονομα στην λιστα, η Αλισον παγωσε
<<Μην ανυσηχεις ολα θα πανε καλα ειμαι σιγουρη οτι το Καπελο της Διαλογης θα κανει τη σωστη επιλογη.>> ψιθυρισε χαμογελωντας η Δαφνη προσπαθωντας να της δωσει κουραγιο. Η Αλισον χαμογελασε ελαχιστα παρολο που ηταν τρομαγμενη και αγχωμενη ,καθησε στο σκαμπο και προσπαθησε να φανει οτι δεν ηταν αγχωμενη για λιγο επικραυησε ησυχια...
<<Γκριφιντορ>>και τα παιδια στο τραπεζι του Γκριφιντορ αρχισαν να πανηγυριζουν ενω τα παιδια του Σλιθεριν κοιταξαν θυμωμενα η Αλισον πλεον ανακουφισμενη καθησε μαζι με τα παιδια του Γκριφιντορ. Αρκετα ονοματα ακουστηκαν αλλα της Δαφνης,του Φρεντ και του Τζωρτζ δεν ειχαν ακουστει μεχρι που:
<<Φρεντ Ουεσλι>>ο ο Φρεντ σηκωθηκε καθησε στο σκαμνι και για λιγο επικρατησε ησυχια συντομα ομως ακουστηκαν τα δυνατα χειροκροτηματα του Γκριφιντορ και λιγο αργοτερα ξανακουστηκαν αλλα οχι για τον Φρεντ αλλα για τον Τζωρτζ,τωρα οι φιλοι της Δαφνης ηταν χαρουμενοι,βεβαια,αλλα και λιγο αγχωμενη... η Δαφνη σε πιο κοιτωνα θα πηγαινε; αρκετα ονοματα αργοτερα...:
<<Δαφνη Λαϊον>>η Δαφνη πεταχτηκε απο τη θεση της. Μολις η Καθηγητρια ΜακΓκονακαλ εβαλε το καπελο η Δαφνη ενιωσε περιεργα,ξαφνικα ακουστηκε μια φωνη μεσα στο κεφαλι της:
<<Εισαι γενναια...>>εκανε μια παρατηρηση το Καπελο της Επιλογης η Δαφνη (αφου το Καπελο της Επιλογης μπορουσε να ακουει τις σκεψεις της) εκεινη σκεφτηκε:
<<Εγω γενναια; εγω φοβαμαι ακομη και το σκοταδι ή μια τοση δα αραχνουλα!>>γελασε απο μεσα της
<<Εισαι εμπιστη και αν χρειαστει θα δειξεις τη γενναιοτητα που κρυβεις μεσα σου,στην καρδια σου,Γκριφιντορ!>>ψιθυρισε και την τελευταια λεξη την φωναξε δυνατα και το τραπεζι του Γκριφιντορ πανηγυρισε!!! Η Δαφνη ηταν πολυ χαρουμενη ομως προσεξε τα δυο μελαχρινα αγορια που ειχε δει στη γειτονια της Ρανιας να κανουν φαρσες,δεν εμιενε εκπληκτητη με το γεγονος οτι μπηκαν στο Σλιθεριν. Με  Μετα το τελευταιο παιδι ο Καθηγητης Νταμπλιντορ σηκωθηκε μπροστα απο το τραπεζι και αρχισε να μιλα:<<Καλωσηρθατε σε μια ακομη χρονια στο Χογκουαρτς τη Σχολη για Μαγειες και Ξορκια,>>χειροκροτηματα ακολουθησαν και αφου οι μαθητες ησυχασαν ο Καθηγητης τους συνεχισε καλωσοριζοντας καποιους νεους καθηγητες και κανοντας εναν μεγαλο λογο που τελειωνε καπως ετσι:"Τωρα μπορειτε να συνεχισετε το γλεντι σας μεχρι"σταματησε και κοιταξε γυρω του"εχετε ακομα μιση ωρα για να γλεντησετε και να χαρειτε αυτην την πανεμορφη βραδια"πολλα χειροκροτηματα ακουστηκαν σε ολη την αιθουσα.
Η μιση ωρα περασε γρηγορα για την Δαφνη και τους νεους φιλους της,ηταν επισης πολυ χαρουμενη που δεν χωριστηκαν σε διαφορετικους κοιτωνες. Ακολουθησαν την Καθηγητρια ΜακΓκονακαλ στον κοιτωνα τους και χωριστηκαν αγορια κοριτσια η Δαφνη θα εμενε με την Αλισον,την Αντζελινα Τζονσον ενα κοριτσι στην ηλικια της και με τη Ναγια Μπλοου ενα κοριτσι που ηταν εναν χρονο μεγαλυτερη,οποτε θα μπορουσε να βοηθαει τους συγκατοικους της στα μαθηματα αν ειχε χρονο τουλαχιστον αυτο τους υποσχεθηκε. Τελικα δεν κοιμηθηκαν απο τις 22:30 (οπως οι καθηγητες νομιζαν)ουτε καν στις 23:00 αλλα στις 01:00 τα ξημερωματα μιλουσαν και γελουσαν,γελουσαν με τα αστεια της Δαφνης και με τα καμωματα του Ρομπι του μικρου γατου της Δαφνης χωρις να το καταλαβουν η ωρα περασε και τελικα αποφασισαν να κοιμηθουν.