Βολτα στο Μοναστηρακι

Τις προάλλες βρέθηκα στο Μοναστηράκι μαζί με την παρέα μου• ήταν υπέροχα.

Αρχικά, επισκεφθήκαμε τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Χτίστηκε το 132-134 μ.Χ. με δωρεά του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού στην πόλη της Αθήνας. Η επιβλητική της πρόσοψη ήταν φτιαγμένη από πεντελικό μάρμαρο ενώ η εσωτερική της αυλή περιβαλλόταν από 100 συνολικά κίονες!  Υπέστη σοβαρές ζημιές κατά την επιδρομή των Ερούλων  το 264 μ.Χ. Τον 5ο αι. χτίστηκε στο χώρο της εσωτερικής αυλής του ρωμαϊκού μνημείου, ένας τετράκογχος ναός ο οποίος καταστράφηκε έναν αιώνα μετά και το 11ο πια αιώνα, χτίστηκε ενας βυζαντινός ναός (κατεδαφίστηκε το 1885). Τον 12ο αιώνα δίπλα στην πρόσοψη χτίστηκε ένας μικρός ναός αφιερωμένος στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Αρκετά, όμως, με τις χρονολογίες! Δεν είναι παράξενο που τα έργα των αρχαίων Ελλήνων παραμένουν μέχρι και σήμερα τόσο μεγαλοπρεπή; "Δείτε πως δένουν οι κίονες αυτοί με το υπόλοιπο περιβάλλον!" είπε ο καθηγητής μας καθώς φεύγαμε από τη Βιβλιοθήκη. Σαν να ήταν από πάντα εκεί. Η τέλεια ισορροπία, ακόμα και μετά από τόσους αιώνες. "Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να φτιάχνουν τα μνημεία τους τόσο αρμονικά" συμφωνήσαμε. Αυτοί οι κίονες, αυτά τα μνημεία, δε θα ταίριαζαν πουθενα αλλού εκτός από το κλίμα της Μεσογείου, στην Ελλάδα μας.

Φτάσαμε στη Ρωμαϊκή Αγορά. Η Ρωμαϊκή Αγορά της Αθήνας χτίστηκε το β' μισό του 1ο αιώνα π.Χ. με σκοπό να μεταφερθον εκεί από την Αρχαία Αγορά οι εμπορικές δραστηριότητες της πόλης. Οι αιώνες που πέρασαν  άφησαν κι αυτοί το αποτύπωμά τους στην Ρωμαϊκή Αγορά με εκκλησίες, καταστήματα κι ένα τζαμί. Εντυπωσιακή είναι η Πύλη της Αρχηγέτιδος Αθηνάς με τους τέσσερις δωρικούς κίονες και το αέτωμα από πεντελικό μάρμαρο. Όμως, αυτό που τραβάει μεμιάς την προσοχή του επισκέπτη είναι ο Πύργος των Ανέμων ή αλλιώς το Ωρολόγιο του Κυρρήστου. Χτίστηκε από τον αστρονόμο Ανδρόνικο από την Κύρρο της Μακεδονίας. Κοντά στην κορυφή σε κάθε πλευρά προσωποποιημένοι εικονίζονται ανάγλυφοι οι αέρηδες. Σε καθε πλευρά κάτω από τις παραστασείς των αέρηδων, είναιχαραγμένες ακτίνες ηλιακών ωρολογίων, ενώ στο εσωτερικό λειτουργούσε υδραυλικό ρολόι με νερό που κατέβαινε από την Ακρόπολη.

Δίπλα στη Ρωμαϊκή Αγορά συναντήσαμε δύο Αφρικανούς που έπαιζαν μουσική τον δρόμο (φαινόμενο πολύ συχνό στην εποχή μας είτε από Έλληνες είτε από ξένους). Είχαμε όλοι μαζευτεί γύρω τους και τους ακούγαμε• ο ένας έπαιζε κιθάρα κι ο άλλος τύμπανο και τραγουδούσε στις λέξεις της πατρίδας του. Η μουσική τους ήταν όμορφη, καθώς ο ήχος των μουσικών οργάνων ταίριαζε απόλυτα μαζί, δημιουργώντας μία διαφορετική μελωδία από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Η φωνή του Αφρικανού που τραγουδούσε, αν και δεν καταλαβαίναμε τι έλεγε, ξεχείλιζε από συναίσθημα. Αναρωτηθήκαμε αν είχαν κάπου να πάνε και για ποιο λόγο βρίσκονταν εδώ. Φαίνονταν να είχαν καλή καρδιά. Ένας καθηγητής μας αγόρασε το cd τους, μας χαμογέλασαν και συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας στα σοκάκια του Μοναστηρακίου.
Περνώντας από έναν πλακόστρωτο δρόμο με παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια βρήκαμε κάποια πραγματικά σοφά λόγια... αλλά και κάποιες ερωτικές εξομολογήσεις 😍 ("Είσαι ο πιο όμορφος αποσυντονισμός μου"). Όλα γραμμένα πάνω σε τοίχους σε μορφή γκράφιτι. Η σοφία που κρύβεται στους τοίχους, θα έλεγα.

Και τι πιο ωραίο για να κλείσει κάποιος μια τόσο όμορφη μέρα; Σουβλάκι και παγωτό φυσικά! Και πολλά γέλια! Βέβαια, δεν έλλειψαν και κάποιες αγένειες, να πω την αλήθεια, (στην ουρά για τα σουβλάκια, στη συμπεριφορά απέναντι στα αρχαία μνημεία...) που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως αυτοί οι άνθρωποι είναι απόγονοι του Περικλή!Αλλά, ναι, λοιπόν, είμαστε γιατί δεν έχουμε αλλάξει, είναι η αλήθεια. Υπάρχουν πολλές πράξεις που το αποδεικνύουν αυτό και καλά θα κάνουμε να τις θυμόμαστε πιο συχνά. Ας δίνουμε πάντα τον καλύτερο εαυτό μας. Όσο για τις μικρότητες που ανέφερα παραπάνω, νομιζω πως θα αλλάξουν σύντομα γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα έφηβοι. Έφηβοι γεμάτοι τρέλες, ιδέες και όνειρα!